کد مطلب:29928 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:96
علی علیه السلام، در جلوی قصر [ دار الحكومه] - یا گفته شده:در صحن مسجد جامع كوفه - از مردم پرسید:كدام یك از شما شنیده است كه پیامبرصلی الله علیه وآله می فرماید:«هر كه من مولای اویم، علی مولای اوست». دوازده نفر برخاستند و گواهی دادند. انس بن مالك هم در بین مردم بود؛ ولی گواهی نداد. علی علیه السلام به وی گفت:«چه چیزْ موجب شد كه برنخیزی و گواهی ندهی، حالْ آن كه تو در آن روز، حاضر بودی؟». گفت:ای امیر مؤمنان! من پیر شده ام و فراموش كرده ام. علی علیه السلام گفت:«بار خدایا! اگر دروغ می گوید، در چهره اش لكّه سفیدی بیفكن كه عمامه اش نتواند آن را بپوشاند! طلحة بن عُمَیر می گوید:سوگند به خدا كه پس از آن، پیسی را در بین دو چشمش دیدم. عثمان بن مُطرّف [ در این باره] چنین روایت كرده است:در آخر عمر انس بن مالك، مردی از وی درباره علی بن ابی طالب علیه السلام پرسید. وی گفت:بر آن شده ام كه پس از روز صحن،[1] هیچ حدیثی را كه در مورد علی علیه السلام است و از من پرسش می شود، كتمان نكنم. «او سرسلسله پرهیزگاران در روز قیامت است». سوگند به خدا كه این را از پیامبرتان شنیدم.[2].
انس بن مالك، یكی از آنان است.